امروز  بار  دیگر  داخل  بین الحرمین شدم / از باب  علی  وارد شدم  و ستون های  مسجد را  یک به یک  پشت سر  می گذارم /

هر چه هست اینجا  ارامش است و  من  در جستجوی جایی  هستم   برای  نشستن  که  مفروش به  فرشهای  قرمز  نباشد  . لذت  عجیبی  احساس می کنم  وقتی  بر روی زمین  خالی از فرش  می نشینم .

آنجا  که می ایستم  سلام می کنم  .  سلام  بر پیامبر 

سلام  می کنم به  محمد  سلام می کنم به فاطمه

سلام می کنم به حقیقت  هستی  سلام می کنم به  روشنایی و  سلام می کنم  به  حضور  و دلیل  و  برهان  یقین

خود را بدست خدا می سپارم  و سلام  می کنم  به  اتفاق خوب  و سکوت می کنم  در  انتظار خوب  و در سکوت  باز  چشمهایم  که با خساست تمام  همواره  خود را  در پشت  اقتداری  تمام  نشدنی  اشکهایش  را   نشان  نمی داد  این بار  چه  جنجالی براه انداخته /

و من در  انتظار گشایش دربهایی هستم  که بروی تمام زائران  خواخند گشود  و البته ایرانی ها  در صف  آخر  ملیتها /

گویا  زیاد  ایرانی  ها را  دوست ندارند .  مجبور می شوم خود را در صف ملیتهای  دیگر جا  بزنم .

دوستی  کنار  من ایستاده  و  به  شوخی می گوید  شبیه  تمام  ملیتها  هستی  از   افغانی  و پاکستانی گرفته  تا ترک و  عرب و  هند

می توانی  خود را   قالب  کنی .

و من شوخی  لطیف این دوست  را  امتحان کردم  و  هر دو جواب  گرفتیم .

 وقت  تنگ است  / درها را که می گشایند  انگار درهای  بهشت را  گشوده اند  هر کس  پای دلش را  بر داشته و  سراسیمه خود را به  مرقد  مطهر  می رساند /  وسیطره  نیکان  مهربانی را  بر  تما م  روح و جسمم  جستجو می کنمو در می یابم و  عطشناک تر  لاجرعه این  همه احساس  را   سر می کشم  از  جام  مهربانی  های  بی انقطاعشان و ه که  چه  مهمانپذیرند این عزیزان .

و چه دلپذیرند  با تمام احساسشان .

 می رسم  و  بدون  هیچ  قضاوتی   از اینکه  چرا   دیگری   شتابزده    کسی را هل می دهد  و بی اعتنا   به اینکه  مثل عادت بد  همیشه  کدام  زائر  کارش درست  تر  است   و   چرا ها  یی  که در ذهن علیل  من  برای تفسیر  کارهای  دیگران  ساخته می شود

همه   بی معنی  می شود .

اینجا معرکه ی   عشق است و  باید ها را  نباید /

نماز می گذرام /  ستون توبه 

نماز می گذارم  نماز مغفرت /  نماز  می گذارم  نماز  توحید

و با تمام  وجودم خداوند  را دوست خواهم داشت

 و فاصله  کمرنگ  می شود

 و تمام من در برابر  من  می ایستد  و  خود را  در  سرزمین جسمی  جستجو می کند که  از خویش  فراغتی  حاصل  پیدا کرده است

و مدینه   چقدر  زیباست  / گویی  پیامبر  تور ا  نوازش می کند /  سرم را به انتظار نوازش دوباره اش  مانند کودکی  فرصت  طلب و  زیاده خواه  پایین گرفتم و منتظر  یک احساس  دوباره  می  مانم/